عفونت زخم های سوختگی و میزان حساسیت به داروهای ضدمیکروبی

هدف : نظر به اهمیت عفونت زخم ها در سرنوشت بیماران دچار سوختگی ، این پژوهش به منظرو تعیین نوع عفونت زخم های سوختگی و میزان حساسیت عوامل مربوط به داروهای ضد میکروبی انجام گرفت . مواد و روش کار : این بررسی به روش توصیفی و با استفاده از فرم های جمع آوری اطلاعات به مدت یکسال در بیمارستان سوانح سوختگی امام موسی کاظم (ع) اصفهان انجام شد . باکتری های مولد عفونت از ترشحات زخم 363 بیمار سوخته با تشخیص زخم های عفونی و همچنین از محیط های مختلف بیمارستانی جدا شد . نتایج آنتی بیوگرام برای هر نوع باکتری و آنتی بیوتیک های مورد مصرف بیماران ثبت گردید . یافته ها : 428 نوع باکتری که 7/62 درصد آنها را جنس سودومونا و 7/22 درصد را جنس کلبسیلا تشکیل می دادند از نمونه ترشحات زخم جدا شدند که در محیط آزمایشگاهی بیش از همه (حدود 24 درصد) به آمیکاسین حساسیت نشان دادند . کفلین ، آمیکاسین ، سفالکسین و کاربنی سیلین به ترتیب بیش از سایر آنتی بیوتیک ها تجویز شده بود . فراوان ترین نوع باکتری رشد کرده از محیط های بیمارستانی باسیلوس در 48 درصد موراد و کمترین آنها اشرشیاکلی در 1 درصد موارد بود . نتیجه گیری : میزان بروز عفونت در بیماران سوخته ، نوع باکتری ها و مقاومت آنان در برابر آنتی بیوتیک ها در شرایط آزمایشگاهی ضرورت توجه بیشتر به ضد عفونی محیط های بیمارستانی ، درمان صحیح این بیماران و در دسترس بودن آنتی بیوتیک های مناسب را ایجاب می نماید